Het is de tweede keer dat we hier zijn. Bij uitzondering, zoals ik in eerdere blogs al uitlegde, maar goed; we zijn er. En morgen zitten we in Lille. Ik schat de kans op een derde bezoek aan Nowack klein, er zijn voldoende vijfsterrenhotels in de buurt die stevig kunnen concurreren qua nachtopvang. Al weet je nooit.
En dan toch, ontdekken we enorm veel nieuws. Wat was er ook alweer mis met de Champagne? Van alles: geen middenstand, geen eetgelegenheden, geen lunchmogelijkheden, er is niks. Althans, er is voldoende bubbelaanbod, maar verder dus niks.
Dachten we.
Even verderop is een rotonde. Aan die rotonde ligt een abdij, een kerkhof voor gesneuvelden uit de Groote Oorlog en – wat ik altijd dacht – een groothandel in garagebenodigdheden.
Niet dus.
Het is het begin van een groter dorp met allerhande faciliteiten. Twee jaar geleden heb ik nog een uur gereden op zoek naar verse croissants, maar nooit ging ik bij de abdij naar links, daar ligt namelijk Châtillon-sur-Marne. Okay, het is geen wereldstad, maar er is wel een boulangerie. En er is een restaurant. Topvermaak? Dat valt mee, maar in basale behoeften kan hier toch wel worden voorzien. En er is meer.
Bovenop de heuvel staat een enorm beeld. Dat was mij twee jaar geleden nog niet opgevallen, maar het is dus écht enorm. Wel te zien vanaf de D1, de weg van Epernay naar Vandières, maar simpelweg nooit naar gekeken. Nu staan we ervoor en het ding is 30 meter hoog en stelt paus Urbanus voor. Die pontificeerde ergens rond 1100 en is precies in dit dorpje geboren. Was toen nog een vesting met kasteel, daar waar het nu slaperige huisjes zijn.
Urbanus II, kennen we die? Ja, die heeft ooit de eerste kruistocht op Jeruzalem geïnitieerd. Deus Io Volt! Had ‘ie dat nou maar gelaten.
Enfin, we waren op zoek naar champagne. Met de kaart in de hand gaan rijder en bijrijder op zoek naar de Route de Champagne. En ondanks de vele bordjes, is dat nog heel niet makkelijk. Op een gegeven moment zijn we een uur aan het rijden en geef ik aan een wat groter dorp te zien (lunch). Blijkt er een enorm beeld op een heuvel te staan. Oftewel, we zijn weer keurig waar we begonnen. En nog niks gegeten óf gedronken.
Dan maar naar Epernay, besluiten we. Want onderweg is alles dicht (zij kunnen wel lunchen). Bij Damery gaan we de D1 af (parallel aan de D3, maar dan wel snel) omdat de weg naar Epernay versperd is en zien we en een restaurant en een aantal champagnehuizen die wél open zijn. Voor iets van de kaart in het restaurant zijn we te laat (of te vroeg – het is maar hoe je het bekijkt), maar een salade met kaas, worst en brood is geen probleem. Laat dat nu net ons idee van lunch zijn geweest...
Dus dan alleen nog maar even een paar dozen champagne inslaan. Maar met een proeverij aub en omdat we het de uitbaters niet te makkelijk willen maken, mogen ze in het Engels hun waren aanprijzen. Wij een vreemde taal, zij een vreemde taal.
Met drie flessen komt ons totaal nu op twaalf en we gaan morgen nog onze eigen campingbaas z’n voorraad plunderen. Schijnt dat de belastingdienst een app heeft die je helpt te bepalen hoeveel je mee mag nemen. Die heb ik uiteraard niet gedownload, maar ik weet dat we zestig liter champagne mee mogen nemen.
Dus we zitten nog safe.
Oh ja, die groothandel in garagebenodigdheden blijkt dus een supermarkt te zijn. Vers (want warm) stokbrood, paté, ham, alles wat we nodig hebben.
En dat om de hoek.