water-naar-de-see.reismee.nl

Een autoruit vol tolvignetten

Hoe we hier zijn terechtgekomen? Hier, in Haus Hirt, een kuurhotel in Bad Gastein? Ja, dat is een lang verhaal, waarvoor we even teruggrijpen op eerder.
In 2013 ging onze vakantie naar Kroatië, heen met de autoslaaptrein en terug zonder tussenkomst van het spoor. Dwars door Oostenrijk dus. En net als nu, ook toen regen. Veel regen.
Omdat we dat vrij vervelend vonden, checkten wij in de buurt van Graz in in een kuurhotel. Prima-de-luxe; beetje badderen, beetje niksdoen, beetje rondlopen in een badjas, veel drankjes drinken, eten en slapen. De combinatie regen, Oostenrijk en vakantie lossen we dus op met een kuuroord.
Maar eerst niet naar het Kehlsteinhaus. Bij wakkerworden namelijk is het zo hard aan het regenen, dat de bergen aan de overkant van het dal vanuit ons hotel niet eens meer te zien zijn. De wolken hangen zo laag, dat het vrijwel zinloos is naar 1.800 meter te gaan voor een kop koffie en geen uitzicht.
Plan B.
Van alle keren dat ik in Berchtesgaden ben geweest, heb ik nog nooit de Königsee gezien. Omdat we hier nu toch zijn en die sloot water een kleine vier kilometer verderop ligt, besluiten we er even een kijkje te nemen. Op de parkeerplaats ben ik al genezen. Ondanks het slechte weer druk en ruimte voor duizenden auto’s en honderden bussen. Door een straat vol toeristenprullaria, originalprodukten uit de regio (mwoa), Italiaans ijs en McDonaldsvoer dat wordt aangeboden, komen we aan de waterkant. De enige wijze waarop we nog iets zouden kunnen zien, is door een boottocht te maken. We besluiten weg te wezen. Naar Oostenrijk.
Altijd gedacht hebbende dat je Berchtesgaden alleen maar langs een kant kunt bereiken, hield ik rekening met een flinke omweg naar ons volgende land. Blijkt niet zo te zijn, je kunt het dal gewoon uit en als je lang genoeg de weg volgt, kom je vanzelf in Oostenrijk en vlak over de grens ligt dan de snelweg Salzburg-Innsbruck. We gaan naar het zuiden.
Hoe zuidelijker we komen, hoe slechter het weer en hoe langer de file aan de andere kant van hen voor wie de vakantie niet alleen is afgelopen, maar ook in een waterballet is geëindigd. De file is zo lang, dat ik vermoed dat die er tot dinsdag wel zal staan.
Wij verlaten de snelweg na een kilometer of 25, wat aan de andere kant nog steeds stilstand te zien geeft. Wij buigen via Bischofshofen en Sankt Johann (im Pongau – geen idee wat dat is) af richting Zell am See (wat een See is weet ik inmiddels vrij goed) en halverwege de weg naar Bad Gastein. Verder zal die weg ook niet gaan, want morgen moeten we met auto en al op de trein om door de berg heen te gaan, richting Oostenrijk.
Onderweg valt het ons op dat er vignetten worden aangeboden. Vignetten kennen we uit Zwitserland, maar we vinden deze streek wel erg ver van Helvetië afliggen om hier vignetten te verkopen. Het duurt even voor we ons realiseren dat Oostenrijk die dingen ook voert. Want ook hier moet je tol betalen. Blijkt. Hadden we even niet door en we hebben dan ook geen vignet. Morgen verlaten we Oostenrijk alweer dus we kopen er ook geen. Met camera’s houden de Oostenrijkers de wacht, we hebben al een Zwitserlandvignet, het is heel slecht weer dus we gokken erop dat we geen boete krijgen. En anders is de vakantie 120 euro duurder.
Soit.
Bad Gastein, ik was er al eens geweest. En ja, dat was om te zwemmen. Met een of andere skireis van de studentenvereniging kwamen we in Mallnitz (andere zijde van de berg) en gingen we een avond zwemmen (aan deze zijde). Zo wist ik van het bestaan van dit kuuroord af, al had ik het aan het woord Bad ook hebben kunnen afleiden.
De wijze waarop we tot op heden een hotel hebben weten te vinden, was een succesnummer en dus dachten we die werkwijze ook hier te kunnen uitvoeren. Niks daarvan. Ja, er is een Information en ja, dat is een gebouw, maar er is niemand. Niet omdat het zaterdag is, maar omdat er nooit iemand is. De Information is gewoon een bord met hotels en lampjes, een kast vol folders en een kaart.
Die lampjes kunnen per hotel op rood of op groen en als ze de positief ingestelde kleur geven, is er slaapruimte. Vrij simpel. Dus wij zoeken een paar leuke uit, pakken een kaart, zetten een rondje bij waar ze zich bevinden en voila, voor je het weet lig je in hetzelfde zwembad als Thomas Mann.
Ooit.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!